کد مطلب:125061 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:240
آیه ی مباهله
در سال نهم هجری هیئتی از مسیحیان نجران به مدینه آمدند تا سخنان پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را از نزدیك بشنوند و از محتوای دعوت حضرتش آگاه گردند، ولی پس از گفتگوی فراوان درباره ی حضرت عیسی علیه السلام به نتیجه ی مثبتی نرسیدند و از سوی اسقف آنها به آن حضرت پیشنهاد شد كه برای اثبات حقانیت خویش به مباهله بپردازند (یعنی هر گروه دست به دعا بردارد و از خداوند بخواهد كه هر كس خلاف می گوید به عذاب او گرفتار آید)؛ و این پیشنهاد پذیرفته شد.
در اینجا قرآن كریم به رسول خویش دستور می دهد كه برای مباهله نزدیكترین افراد به خود را از زنان و فرزندان و كسانی كه به منزله ی جان او هستند همراه خود بیاورد. [1] و به گواهی مسلم تاریخ می بینیم كه ایشان، حضرت زهرا، امام حسن، امام حسین و علی علیه السلام را با خود به همراه می برد. و
[ صفحه 31]
این نشان می دهد كه این چند تن از جمله امام مجتبی علیه السلام محبوبترین و مقربترین كس در نزد خدا و رسول او می باشند و اینانند كه دعایشان بدون تردید مستجاب است، چنانكه آن اسقف گفت: «این چهره هایی كه من می بینم اگر از خدا بخواهند كوهها را از جای بركند، خواهد كرد!» از این رو از مباهله صرف نظر كردند و به دادن جزیه (نوعی مالیات) تن دادند تا بتوانند در پناه حكومت اسلامی آسوده زندگی كنند [2] .
در اینجا قرآن كریم به رسول خویش دستور می دهد كه برای مباهله نزدیكترین افراد به خود را از زنان و فرزندان و كسانی كه به منزله ی جان او هستند همراه خود بیاورد. [1] و به گواهی مسلم تاریخ می بینیم كه ایشان، حضرت زهرا، امام حسن، امام حسین و علی علیه السلام را با خود به همراه می برد. و
[ صفحه 31]
این نشان می دهد كه این چند تن از جمله امام مجتبی علیه السلام محبوبترین و مقربترین كس در نزد خدا و رسول او می باشند و اینانند كه دعایشان بدون تردید مستجاب است، چنانكه آن اسقف گفت: «این چهره هایی كه من می بینم اگر از خدا بخواهند كوهها را از جای بركند، خواهد كرد!» از این رو از مباهله صرف نظر كردند و به دادن جزیه (نوعی مالیات) تن دادند تا بتوانند در پناه حكومت اسلامی آسوده زندگی كنند [2] .
[1] آل عمران: فمن حاجك فيه من بعد ما جاءك من العلم فقل تعالوا اندع ابناءنا و ابناءكم و نساءنا و نساءكم و انفسنا و انفسكم ثم نبتهل فنجعل لعنت الله علي الكاذبين 61.
[2] مصادر آن در مكاتيب الرسول : 180 و 181 و اميرالمؤمنين علي بن ابي طالب عليه السلام ترجمه ي نگارنده : 314 - 285 و نيز تفاسير قرآن ذيل آيه، تاريخ يعقوبي 82:20، بحارالانوار 21: 355 - 276.